Σφίγξ Klassische Grammatikübung  

Paradigma: ὄμνυμι, schwören
(ὄμνυμι, ὀμοέομαι, ὤμοσα, ὀμώμοκα, -, ὠμόθην)

AKTIV
Präsens
Indikativ

ὄμνυμι
ὄμνυς
ὄμνυσι
ὄμνυμεν
ὄμνυτε
ὀμνύασι

Präsens
Konjunktiv

ὀμνύω
ὀμνύῃς
ὀμνύῃ
ὀμνύωμεν
ὀμνύητε
ὀμνύωσι

Präsens
Optativ

ὀμνύοιμι
ὀμνύοις
ὀμνύοι
ὀμνύοιμεν
ὀμνύοιτε
ὀμνύοιεν

Präsens
Infinitiv

ὀμνύναι

Präsens
Partizipien

ὀμνύς
ὀμνῦσα
ὀμνύν

Präsens
Imperativ

ὄμνυ
ὄμνυτε

Aorist
Indikativ

ὤμοσα
ὤμοσας
ὤμοσε
ὠμόσαμεν
ὠμόσατε
ὤμοσαν

Aorist
Konjunktiv

ὀμόσω
ὀμόσῃς
ὀμόσῃ
ὀμόσωμεν
ὀμόσητε
ὀμόσωσι

Aorist
Optativ

ὀμόσαιμι
ὀμόσειας
ὀμόσειε
ὀμόσαιμεν
ὀμόσαιτε
ὀμόσειαν

Aorist
Infinitiv

ὀμόσαι

Aorist
Partizipien

ὀμόσας
ὀμόσασα
ὀμόσαν

Aorist
Imperativ

ὄμοσον
ὀμόσατε




Imperfekt
Indikativ

ὤμνυν
ὤμνυς
ὤμνυ
ὤμνυμεν
ὤμνυτε
ὤμνυσαν

Perfekt
Indikativ

ὀμώμοκα
ὀμώμοκας
ὀμώμοκε
ὀμωμόκαμεν
ὀμωμόκατε
ὀμωμόκασι

Perfekt
Konjunktiv

ὀμωμόκω
ὀμωμόκῃς
ὀμωμόκῃ
ὀμωμόκωμεν
ὀμωμόκητε
ὀμωμόκωσι

Perfekt
Optativ

ὀμωμόκοιμι
ὀμωμόκοις
ὀμωμόκοι
ὀμωμόκοιμεν
ὀμωμόκοιτε
ὀμωμόκοιεν

Perfekt
Infinitiv

ὀμωμοκέναι

Perfekt
Partizipien

ὀμωμοκώς
ὀμωμοκυῖα
ὀμωμοκός

Plusquamperfekt
Indikativ

ὠμωμόκη
ὠμωμόκης
ὠμωμόκει
ὠμωμόκεμεν
ὠμωμόκετε
ὠμωμόκεσαν

MEDIUM
Präsens
Indikativ

ὄμνυμαι
ὄμνυσαι
ὄμνυται
ὀμνύμεθα
ὄμνυσθε
ὄμνυνται

Präsens
Konjunktiv

ὀμνύωμαι
ὀμνύῃ
ὀμνύηται
ὀμνυώμεθα
ὀμνύησθε
ὀμνύωνται

Präsens
Optativ

ὀμνυοίμην
ὀμνύοιο
ὀμνύοιτο
ὀμνυοίμεθα
ὀμνύοισθε
ὀμνύοιντο

Präsens
Infinitiv

ὄμνυσθαι

Präsens
Partizipien

ὀμνύμενος
ὀμνυμένη
ὀμνύμενον

Präsens
Imperativ

ὄμνυσο
ὄμνυσθε




Aorist
Indikativ

ὠμοσάμην
ὠμόσω
ὠμόσατο
ὠμοσάμεθα
ὠμόσασθε
ὠμόσαντο

Aorist
Konjunktiv

ὀμόσωμαι
ὀμόσῃ
ὀμόσηται
ὀμοσώμεθα
ὀμόσησθε
ὀμόσωνται

Aorist
Optativ

ὀμοσαίμην
ὀμόσαιο
ὀμόσαιτο
ὀμοσαίμεθα
ὀμόσαισθε
ὀμόσαιντο

Aorist
Infinitiv

ὀμόσασθαι

Aorist
Partizipien

ὀμοσάμενος
ὀμοσαμένη
ὀμοσάμενον

Aorist
Imperativ

ὄμοσαι
ὀμόσασθε




Futur
Indikativ

ὀμοοῦμαι
ὀμοεῖ
ὀμοεῖται
ὀμοοῦμεθα
ὀμοεῖσθε
ὀμοοῦνται

Futur
Optativ

ὀμοοίμην
ὀμοοῖο
ὀμοοῖτο
ὀμοοίμεθα
ὀμοοῖσθε
ὀμοοῖντο

Futur
Infinitiv

ὀμοεῖσθαι

Futur
Partizipien

ὀμοούμενος
ὀμοουμένη
ὀμοούμενον

Imperfekt
Indikativ

ὠμνύμην
ὤμνυσο
ὤμνυτο
ὠμνύμεθα
ὤμνυσθε
ὤμνυντο

PASSIV
Präsens
Indikativ

ὄμνυμαι
ὄμνυσαι
ὄμνυται
ὀμνύμεθα
ὄμνυσθε
ὄμνυνται

Präsens
Konjunktiv

ὀμνύωμαι
ὀμνύῃ
ὀμνύηται
ὀμνυώμεθα
ὀμνύησθε
ὀμνύωνται

Präsens
Optativ

ὀμνυοίμην
ὀμνύοιο
ὀμνύοιτο
ὀμνυοίμεθα
ὀμνύοισθε
ὀμνύοιντο

Präsens
Infinitiv

ὄμνυσθαι

Präsens
Partizipien

ὀμνύμενος
ὀμνυμένη
ὀμνύμενον

Präsens
Imperativ

ὄμνυσο
ὄμνυσθε




Aorist
Indikativ

ὠμόθην
ὠμόθης
ὠμόθη
ὠμόθημεν
ὠμόθητε
ὠμόθησαν

Aorist
Konjunktiv

ὀμοθῶ
ὀμοθῇς
ὀμοθῇ
ὀμοθῶμεν
ὀμοθῆτε
ὀμοθῶσι

Aorist
Optativ

ὀμοθείην
ὀμοθείης
ὀμοθείη
ὀμοθεῖμεν
ὀμοθεῖτε
ὀμοθεῖεν

Aorist
Infinitiv

ὀμοθῆναι

Aorist
Partizipien

ὀμοθείς
ὀμοθεῖσα
ὀμοθέν

Aorist
Imperativ

ὀμόθητι
ὀμόθητε




Futur
Indikativ

ὀμοθήσομαι
ὀμοθήσει
ὀμοθήσεται
ὀμοθησόμεθα
ὀμοθήσεσθε
ὀμοθήσονται

Futur
Optativ

ὀμοθησοίμην
ὀμοθήσοιο
ὀμοθήσοιτο
ὀμοθησοίμεθα
ὀμοθήσοισθε
ὀμοθήσοιντο

Futur
Infinitiv

ὀμοθήσεσθαι

Futur
Partizipien

ὀμοθησόμενος
ὀμοθησομένη
ὀμοθησόμενον

Imperfekt
Indikativ

ὠμνύμην
ὤμνυσο
ὤμνυτο
ὠμνύμεθα
ὤμνυσθε
ὤμνυντο