Paradigma: μένω, bleiben
(μένω, μενέω, ἔμεινα, μεμένηκα, -, -)

AKTIV
Präsens Indikativ μένω μένεις μένει μένομεν μένετε μένουσι	Präsens Konjunktiv μένω μένῃς μένῃ μένωμεν μένητε μένωσι	Präsens Optativ μένοιμι μένοις μένοι μένοιμεν μένοιτε μένοιεν	Präsens Infinitiv μένειν	Präsens Partizipien μένων μένουσα μένον	Präsens Imperativ μένε μένετε
Aorist Indikativ ἔμεινα ἔμεινας ἔμεινε ἐμείναμεν ἐμείνατε ἔμειναν	Aorist Konjunktiv μείνω μείνῃς μείνῃ μείνωμεν μείνητε μείνωσι	Aorist Optativ μείναιμι μείνειας μείνειε μείναιμεν μείναιτε μείνειαν	Aorist Infinitiv μεῖναι	Aorist Partizipien μείνας μείνασα μεῖναν	Aorist Imperativ μεῖνον μείνατε
Futur Indikativ μενῶ μενεῖς μενεῖ μενοῦμεν μενεῖτε μενοῦσι		Futur Optativ μενοῖμι μενοῖς μενοῖ μενοῖμεν μενοῖτε μενοῖεν	Futur Infinitiv μενεῖν	Futur Partizipien μενῶν μενοῦσα μενοῦν	Imperfekt Indikativ ἔμενον ἔμενες ἔμενε ἐμένομεν ἐμένετε ἔμενον
Perfekt Indikativ μεμένηκα μεμένηκας μεμένηκε μεμενήκαμεν μεμενήκατε μεμενήκασι	Perfekt Konjunktiv μεμενήκω μεμενήκῃς μεμενήκῃ μεμενήκωμεν μεμενήκητε μεμενήκωσι	Perfekt Optativ μεμενήκοιμι μεμενήκοις μεμενήκοι μεμενήκοιμεν μεμενήκοιτε μεμενήκοιεν	Perfekt Infinitiv μεμενηκέναι	Perfekt Partizipien μεμενηκώς μεμενηκυῖα μεμενηκός	Plusquamperfekt Indikativ ἐμεμενήκη ἐμεμενήκης ἐμεμενήκει ἐμεμενήκεμεν ἐμεμενήκετε ἐμεμενήκεσαν
MEDIUM
Präsens Indikativ μένομαι μένει μένεται μενόμεθα μένεσθε μένονται	Präsens Konjunktiv μένωμαι μένῃ μένηται μενώμεθα μένησθε μένωνται	Präsens Optativ μενοίμην μένοιο μένοιτο μενοίμεθα μένοισθε μένοιντο	Präsens Infinitiv μένεσθαι	Präsens Partizipien μενόμενος μενομένη μενόμενον	Präsens Imperativ μένου μένεσθε
Aorist Indikativ ἐμεινάμην ἐμείνω ἐμείνατο ἐμεινάμεθα ἐμείνασθε ἐμείναντο	Aorist Konjunktiv μείνωμαι μείνῃ μείνηται μεινώμεθα μείνησθε μείνωνται	Aorist Optativ μειναίμην μείναιο μείναιτο μειναίμεθα μείναισθε μείναιντο	Aorist Infinitiv μείνασθαι	Aorist Partizipien μεινάμενος μειναμένη μεινάμενον	Aorist Imperativ μεῖναι μείνασθε
Futur Indikativ μενοῦμαι μενεῖ μενεῖται μενοῦμεθα μενεῖσθε μενοῦνται		Futur Optativ μενοίμην μενοῖο μενοῖτο μενοίμεθα μενοῖσθε μενοῖντο	Futur Infinitiv μενεῖσθαι	Futur Partizipien μενούμενος μενουμένη μενούμενον	Imperfekt Indikativ ἐμενόμην ἐμένου ἐμένετο ἐμενόμεθα ἐμένεσθε ἐμένοντο
PASSIV
Präsens Indikativ μένομαι μένει μένεται μενόμεθα μένεσθε μένονται	Präsens Konjunktiv μένωμαι μένῃ μένηται μενώμεθα μένησθε μένωνται	Präsens Optativ μενοίμην μένοιο μένοιτο μενοίμεθα μένοισθε μένοιντο	Präsens Infinitiv μένεσθαι	Präsens Partizipien μενόμενος μενομένη μενόμενον	Präsens Imperativ μένου μένεσθε
					Imperfekt Indikativ ἐμενόμην ἐμένου ἐμένετο ἐμενόμεθα ἐμένεσθε ἐμένοντο