Paradigma: δοκέω, scheinen
(δοκέω, δόξω, ἔδοξα, δέδοχα, δέδογμαι, ἐδόχθην)

AKTIV
Präsens Indikativ δοκῶ δοκεῖς δοκεῖ δοκοῦμεν δοκεῖτε δοκοῦσι	Präsens Konjunktiv δοκῶ δοκῇς δοκῇ δοκῶμεν δοκῆτε δοκῶσι	Präsens Optativ δοκοίην δοκοίης δοκοίη δοκοῖμεν δοκοῖτε δοκοῖεν	Präsens Infinitiv δοκεῖν	Präsens Partizipien δοκῶν δοκοῦσα δοκοῦν	Präsens Imperativ δόκει δοκεῖτε
Aorist Indikativ ἔδοξα ἔδοξας ἔδοξε ἐδόξαμεν ἐδόξατε ἔδοξαν	Aorist Konjunktiv δόξω δόξῃς δόξῃ δόξωμεν δόξητε δόξωσι	Aorist Optativ δόξαιμι δόξειας δόξειε δόξαιμεν δόξαιτε δόξειαν	Aorist Infinitiv δόξαι	Aorist Partizipien δόξας δόξασα δόξαν	Aorist Imperativ δόξον δόξατε
Futur Indikativ δόξω δόξεις δόξει δόξομεν δόξετε δόξουσι		Futur Optativ δόξοιμι δόξοις δόξοι δόξοιμεν δόξοιτε δόξοιεν	Futur Infinitiv δόξειν	Futur Partizipien δόξων δόξουσα δόξον	Imperfekt Indikativ ἐδόκουν ἐδόκεις ἐδόκει ἐδοκοῦμεν ἐδοκεῖτε ἐδόκουν
Perfekt Indikativ δέδοχα δέδοχας δέδοχε δεδόχαμεν δεδόχατε δεδόχασι	Perfekt Konjunktiv δεδόχω δεδόχῃς δεδόχῃ δεδόχωμεν δεδόχητε δεδόχωσι	Perfekt Optativ δεδόχοιμι δεδόχοις δεδόχοι δεδόχοιμεν δεδόχοιτε δεδόχοιεν	Perfekt Infinitiv δεδοχέναι	Perfekt Partizipien δεδοχώς δεδοχυῖα δεδοχός	Plusquamperfekt Indikativ ἐδεδόχη ἐδεδόχης ἐδεδόχει ἐδεδόχεμεν ἐδεδόχετε ἐδεδόχεσαν
MEDIUM
Präsens Indikativ δοκοῦμαι δοκεῖ δοκεῖται δοκούμεθα δοκεῖσθε δοκοῦνται	Präsens Konjunktiv δοκῶμαι δοκῇ δοκῆται δοκώμεθα δοκῆσθε δοκῶνται	Präsens Optativ δοκοίμην δοκοῖο δοκοῖτο δοκοίμεθα δοκοῖσθε δοκοῖντο	Präsens Infinitiv δοκεῖσθαι	Präsens Partizipien δοκεούμενος δοκεουμένη δοκεούμενον	Präsens Imperativ δοκοῦ δοκεῖσθε
Aorist Indikativ ἐδοξάμην ἐδόξω ἐδόξατο ἐδοξάμεθα ἐδόξασθε ἐδόξαντο	Aorist Konjunktiv δόξωμαι δόξῃ δόξηται δοξώμεθα δόξησθε δόξωνται	Aorist Optativ δοξαίμην δόξαιο δόξαιτο δοξαίμεθα δόξαισθε δόξαιντο	Aorist Infinitiv δόξασθαι	Aorist Partizipien δοξάμενος δοξαμένη δοξάμενον	Aorist Imperativ δόξαι δόξασθε
Futur Indikativ δόξομαι δόξει δόξεται δοξόμεθα δόξεσθε δόξονται		Futur Optativ δοξοίμην δόξοιο δόξοιτο δοξοίμεθα δόξοισθε δόξοιντο	Futur Infinitiv δόξεσθαι	Futur Partizipien δοξόμενος δοξομένη δοξόμενον	Imperfekt Indikativ ἐδοκούμην ἐδοκοῦ ἐδοκεῖτο ἐδοκούμεθα ἐδοκεῖσθε ἐδοκοῦντο
Perfekt Indikativ δέδογμαι δέδοξαι δέδοκται δεδόγμεθα δέδοχθε δεδογμένοι εἰσί			Perfekt Infinitiv δεδόχθαι	Perfekt Partizipien δεδογμένος δεδογμένη δεδογμένον	Plusquamperfekt Indikativ ἐδεδόγμην ἐδέδοξο ἐδέδοκτο ἐδεδόγμεθα ἐδέδοχθε ἐδεδογμένοι ἦσαν
PASSIV
Präsens Indikativ δοκοῦμαι δοκεῖ δοκεῖται δοκούμεθα δοκεῖσθε δοκοῦνται	Präsens Konjunktiv δοκῶμαι δοκῇ δοκῆται δοκώμεθα δοκῆσθε δοκῶνται	Präsens Optativ δοκοίμην δοκοῖο δοκοῖτο δοκοίμεθα δοκοῖσθε δοκοῖντο	Präsens Infinitiv δοκεῖσθαι	Präsens Partizipien δοκεούμενος δοκεουμένη δοκεούμενον	Präsens Imperativ δοκοῦ δοκεῖσθε
Aorist Indikativ ἐδόχθην ἐδόχθης ἐδόχθη ἐδόχθημεν ἐδόχθητε ἐδόχθησαν	Aorist Konjunktiv δοχθῶ δοχθῇς δοχθῇ δοχθῶμεν δοχθῆτε δοχθῶσι	Aorist Optativ δοχθείην δοχθείης δοχθείη δοχθεῖμεν δοχθεῖτε δοχθεῖεν	Aorist Infinitiv δοχθῆναι	Aorist Partizipien δοχθείς δοχθεῖσα δοχθέν	Aorist Imperativ δόχθητι δόχθητε
Futur Indikativ δοχθήσομαι δοχθήσει δοχθήσεται δοχθησόμεθα δοχθήσεσθε δοχθήσονται		Futur Optativ δοχθησοίμην δοχθήσοιο δοχθήσοιτο δοχθησοίμεθα δοχθήσοισθε δοχθήσοιντο	Futur Infinitiv δοχθήσεσθαι	Futur Partizipien δοχθησόμενος δοχθησομένη δοχθησόμενον	Imperfekt Indikativ ἐδοκούμην ἐδοκοῦ ἐδοκεῖτο ἐδοκούμεθα ἐδοκεῖσθε ἐδοκοῦντο
Perfekt Indikativ δέδογμαι δέδοξαι δέδοκται δεδόγμεθα δέδοχθε δεδογμένοι εἰσί			Perfekt Infinitiv δεδόχθαι	Perfekt Partizipien δεδογμένος δεδογμένη δεδογμένον	Plusquamperfekt Indikativ ἐδεδόγμην ἐδέδοξο ἐδέδοκτο ἐδεδόγμεθα ἐδέδοχθε ἐδεδογμένοι ἦσαν